donderdag 28 mei 2009
dinsdag 26 mei 2009
Deze week was weer fantastisch. Iedere dag begin ik meer van Nickerie te houden. Het is hier echt heel anders als in de stad. Alles hier is gewoon wat rustiger: auto's, bromfietsen, mensen, alles. De mensen hier zijn trouwens ook echt onwijs aardig. We hebben al veel te eten gehad en bijna iedereen is wel bereid om met je te spreken en even een babbeltje te maken, ook al zijn ze soms niet erg gewillig om op je boodschap te letten. Dus dit brengt ook zijn eigen soort uitdaging met zich mee, maar ik vind het vooral heel prettig.
Gisterenavond waren we bij een onderzoekster zuster Clair. Aankomende zaterdag gaat ze gedoopt worden en ze heeft er veel zin in. Ze is er helemaal klaar voor en moet alleen maar volharden tot aankomende zaterdag en de doop zal goed gaan. Dit is alleen, naar we uit ervaring hebben gezien, het lastigste stuk. Dus daarom hebben we gepland om dagelijks contact met haar te hebben en heeft ze toegezegd om dagelijks uit te schriften te lezen en minimaal 's ochtend en 's avonds te bidden en Hemelse Vader specifiek in haar gebeden te vragen of Hij haar wilt helpen om aankomende zaterdag gedoopt te worden. Ook bidden wij en alle andere zendelingen in Suriname, hard voor haar. Ik weet dat als we gezamenlijk ons geloof oefenen we wonderen zullen zien.
Een voorbeeld daarvan is de hoeveelheid mensen in de avondmaalsvergadering. Omdat we langs veel leden zijn gegaan en met z’n allen het doel hebben gezet om twee maal daags te bidden en God te vragen of Hij ons wilt helpen om 30 of meer mensen in de avondmaalsvergadering te hebben en er daarna gezamenlijk hard voor te werken, waren er afgelopen zondag 25 broeders en zusters in plaats van de 16 van de week daarvoor. Dit is al een groot wonder en we gaan hier natuurlijk aankomende week mee door om ervoor te zorgen dat al onze broeders en zusters meer van de zegeningen van God in hun leven kunnen zien.
Ook was het erg bijzonder dat we het voorrecht hadden om zuster Claire gisterenavond een zegen te geven vanwege de hoofdpijn die ze al gedurende een tijdje had. Nadat we vertrokken waren en voor we thuis aangekomen waren, had ze ons een sms-je gestuurd om ons te bedanken omdat de hoofdpijn helemaal weg was gegaan. Ik weet dat God wonderen verricht onder zijn kinderen, zolang ze het geloof in Hem hebben, zodat die wonderen verricht kunnen worden. God houd niet op Zijn wonderen te doen. Het enige wat veranderd is het geloof van de mensen waardoor er minder of meer wonderen mogelijk zijn.
Ook hebben we vele nieuwe mensen kunnen vinden. Eén hiervan is zuster Sharlenne. Het was echt geweldig. De vorige zendelingen hadden haar al een keer aangesproken maar toen we haar gevonden hebben en een les met haar hadden gedeeld voelde ze al gelijk dat onze boodschap van God was. Nog meer bijzonder was het toen wij de les erna terugkwamen en ze hierover gebeden had en ons kon vertellen dat ze door de goede gevoelens van de Heilige Geest wist dat Joseph Smith een profeet was en dat onze boodschap over de herstelling van de ware kerk van Jezus Christus waar is. Bijzonder is het ook dat ze afgelopen zondag naar de kerk was gekomen en gelijk haar oom, tante en nichtje mee heeft genomen die even op bezoek waren uit een andere gebied (Parpanam, dit hoort onder het werkgebied van Elder Vernes en Elder Swart, maar het ligt erg ver weg). Dit was echt een groot wonder.
Iedere keer wanneer mensen dichter tot Christus komen door de goede beslissingen die ze nemen voel ik me altijd geweldig, omdat ik weet dat ze er zoveel zegeningen van kunnen krijgen en zoveel extra geluk door kunnen ontvangen. Daarom vind ik het altijd zo lastig als iemand die de Geest gevoeld en herkent heeft, tegen die bevestiging in gaat en zich zelf dat geluk ontzegt. We hebben op het moment een onderzoeker en hij is echt ontzettend aardig. Hij is ongeveer 26 jaar en woont samen. Hij weet dat het Boek van Mormon waar is en kan dat niet ontkennen. Hij heeft duidelijk een bevestiging gehad, maar nu begint hij te twijfelen aan de waarheid van de kerk vanwege de lastigheid van de beslissingen die hij moet nemen en de offers die hij moet brengen om de geboden van God na te leven en doormiddel van de doop een verbond met hem aan te gaan. We houden veel van hem en zorgen dat we iedere les weer een krachtige les geven, waar we hem aanmoedigen om het goede te doen en hem de Geest laten voelen, maar wanneer hij niet de beslissing neemt om God verder te volgen, zullen wij helaas verder niets meer voor hem kunnen doen. Hier ben ik wel een beetje verdrietig over, maar gelukkig heeft God iedereen de geweldige gave van keuzevrijheid gegeven, waardoor we allemaal zelf mogen kiezen, voor zijn plan, vrijheid en eeuwig leven of voor het plan van satan, gevangenschap en dood.
Verder vind ik het geweldig om met Elder Koenen samen te werken. Hij is erg aardig en een geweldige zendeling.
Afgelopen zaterdag hadden we een geweldig grappige ervaring. We waren even bezig op straat en opeens belde een lid ons op en vraagt of we even (snel) langs kunnen komen. Dit lid woonde aan de andere kant van Nickerie, dus wij direct onderweg daarheen, verwachtend dat er iets mis was of dat ze ziek was en we een zegen of zalving zouden moeten geven, omdat we ook zo'n beetje de huisonderwijzers hier zijn omdat er nog niet veel Melchizedeks Priesterschaps dragers zijn. Komen we daar aan, helemaal moe en bezweet van het harde fietsen, vragen we wat er aan de hand is, zegt ze: "Ik heb bakabana's voor jullie gemaakt. Ik was ze aan het bakken en ik moest gelijk aan jullie denk, dus ik dacht, ik zal de zendeling even opbellen." Dit was erg grappig, dus wij even met haar een les gedeeld en bakabana's gegeten en haar vriendelijk bedankt. Naderhand schoten Elder Koenen en ik er erg over in de lach.
Ik houd erg veel van jullie
groetjes,
Elder Croese
ps. Yentl, ik hoorde al via Elder Koenen dat je kattenkwaad uit gevreten had op de jeugd conferentie. :P Wel een erg grappig idee.
woensdag 20 mei 2009
Hier ben ik dan weer vanuit het zonnig Suriname en wel uit het mooie Nickerie. Ik zal eerlijk zijn, vorige week had ik echt geen zin om Wanica te verlaten en had het er best moeilijk mee. Ik houd van de mensen daar en begon me echt thuis te voelen. Maar hier in Nickerie is het echt geweldig! We hadden een fantastische week met echt het ene wonder na het andere. Eerst kwamen we hier aan en toen hadden we dus ongeveer 20 minuten de tijd om van de vorige elders de belangrijkste dingen te horen en toen waren ze weg. Wij met z’n tweetjes in een heel nieuw gebied! Elder Koenen kon het gebied nog wel een heel klein beetje van vorig jaar maar toen was hij te voet en heeft hij maar in de helft van het gebied wat het nu is gewerkt (toen zaten er namelijk 4 elders hier). Maar ja, wij op zoek waar alles was en waar onze onderzoekers wonen. We zijn echt gezegend! De gemeentepresident belde ons op en zei dat hij met ons wilde werken en heeft ons even laten zien waar de meeste leden en onderzoekers wonen. Dat heeft ons erg geholpen.
Iets later spraken we wat mensen aan op straat en ja hoor, Elder Koenen spreek direct iemand aan die op de onderzoekerslijst stond zonder een duidelijk adres, maar die wel afgelopen week in de kerk was. We hebben gelijk een afspraak met hem gemaakt en we zijn weer verder gegaan. Voor de rest hebben we zo'n beetje iedereen gevonden. Het is echt geweldig want er zijn vele echt goede onderzoekers. Eén van de onderzoekers was zelfs zo enthousiast dat hij zich afgelopen zondagochtend voor de kerkdienst begon heeft laten dopen. Tijdens de kerkdienst is hij bevestigd en geordend is tot priester in het Aäronische Priesterschap. Dus dat was weer een ander wonder op zich.
Afgelopen woensdag hadden we een begrafenis waar we naar toe moesten en dat was dus wel even wennen, want wat blijkt de traditie te zijn onder de mensen hier (of van die bevolkingsgroep): toen de kist met de stoet naar de begraafplaats werd gedragen, werd er achteraangelopen door drie man, één met trommel, één met saxofoon en één met schuiftrompet, die muziek maken. En de dragers gingen met de kist dansen!! Ik geloofde mijn ogen niet, maar het zag er wel een stuk plezieriger uit als bij ons thuis in dat aardappellandje!
Voor de rest was de week echt geweldig en druk. Helaas werd Elder Koenen afgelopen zaterdag op zondagnacht niet goed en moest veel overgeven. Maar nadat ik hem om 2 uur 's nachts een zalving heb gegeven (nadat ik hem 's middags een zegen gegeven had), is alles over gegaan en heeft hij de rest van de nacht geslapen (al ben ik zelf wel nog 3 keer wakker geworden, maar ja.) Dit is echt weer een wonder en ik ben dankbaar dat god mijn gebeden heeft beantwoord.
Ik houd heel veel van jullie en doe Elder Speksnijder de hartelijke groeten van mij en wens hem veel succes.
woensdag 13 mei 2009
Gisterenavond na het telefoongesprek, voor Moederdag, waren we nog even naar wat leden gegaan en dit was echt geweldig. Ik vindt overplaatsing persoonlijk misschien wel het moeilijkste stuk van zendingswerk. Je woont en werkt een tijdje in dat gebied, je begint van de mensen (leden & onderzoekers) en je collega te houden en dan moet je weer ergens anders heen. Een nieuw gebied, ander huis, andere mensen, andere collega, allemaal nieuw en onbekend en ondertussen laat je al die mensen waar je om geeft achter. En vooral deze keer was het nogal onverwacht. Normaal belt president Robison zo donderdagochtend, de laatste donderdag van de overplaatsing, waar naartoe je overgeplaatst word, of hij belt niet. Dus ik had er al rekening mee gehouden dat het zou kunnen dat ik hier weg zou moeten, omdat ik er al 3 overplaatsingen ben. Maar geen telefoontje donderdag en vrijdag ook niet, dus Elder Vernes en ik hadden zo iets van, dat is leuk, hebben we nog 6 weken langer samen hier in Wanica. Dus ik had er in mijn gedachten al rekening mee gehouden dat ik nog 6 weken had hier. Komt zaterdagochtend tijdens studietijd een telefoontje van de zoneleiders: of ik toch maar me zelf klaar wil gaan maken om naar Nickerie te gaan dinsdag (morgen), dus vandaag zal een drukke dag worden met wassen en inpakken en een paar laatste voorbereidingen doen.
Toen we dus gisteren avond met president Druiventak en zijn vrouw aan het spreken waren hoorden we dat er een zuster in de gemeente was die een paar weken geleden heel erg ziek was geweest. Ze was ondertussen weer beter, maar ze was erg teleurgesteld dat niemand haar was komen bezoeken. Zelf schrok ik hier nogal van omdat precies een paar weken geleden (in die tijd dat ze dus klaarblijkelijk ziek was) had ik tijdens wekelijkse planning gezegd dat we langs die zuster moesten gaan. We hebben het opgeschreven in onze planners, maar door omstandigheden is dat er niet van gekomen en zijn we het vergeten, tot dus dat gesprek gisteren. Zelf heb ik hier een goede les uit geleerd, dat ik werkelijk die mensen waar we voor plannen moet bezoeken. Je weet nooit waar het goed voor is, misschien gebruikt Hemelse Vader me om precies die mensen te bezoeken wanneer ze dat het meest nodig hebben, om wat voor reden dan ook.
Ik ben erg dankbaar voor de liefde van de leden hier in Wanica en voor de geweldige samenwerking die ik met Elder Vernes heb gehad, het was echt een geweldige tijd!
Vorige week was, aan het eind van de kerkdienst, een zuster naar binnen gekomen die niet veel Nederlands sprak. Ze wilde kijken hoe de kerk was. Wij hebben haar gelijk naar binnen begeleid, naar de ZHV toe. Daar heeft zuster Druiventak direct contact met haar gemaakt en zij(zuster Druiventak) is met ons mee geweest naar de afspraken om te onderwijzen en om ons te helpen met vertalen en les geven. Dit was echt geweldig. De Geest was sterk aanwezig en zuster Dette (de zuster die we onderwijzen), wil graag meer leren over het evangelie. Ze wil graag gedoopt worden en daardoor een beter en gelukkiger leven vinden. Het is echt geweldig om te zien hoe dit zuster Druiventak ook helpt om enthousiaster te zijn om zendingswerk te doen en hoe dit weer afgeeft op andere leden. Ook hebben we een geweldig onderzoekers stel wat we de laatste tijd onderwezen hebben, broeder en zuster Heijde. Broeder Heijde is gisteren naar het koor gekomen en dat vond hij erg leuk. Het bijzondere aan dit echtpaar is dat ze beiden verbonden zijn aan de universiteit hier en in Nederland gestudeerd hebben. Ze zijn erg geïnteresseerd om meer over het evangelie te leren en overwegen om gedoopt te worden. Het is echt grappig om te zien wat een verschil het is om hen te onderwijzen dan veel andere mensen hier in Suriname. Enkele voorbeelden zijn bijvoorbeeld dat ze een agenda gebruiken en we dus werkelijk een goede afspraak kunnen maken en zeker zijn dat ze er dan dus ook zijn. Ook zie je dat ze wat meer nadenken en overwegen want we onderwijzen. Maar net zo als voor iedereen geld, geld ook voor hen dat ze de waarheid alleen maar bevestigd zullen voelen en zullen vinden door middel van de Heilige Geest, oftewel op je knieën gaan en God vragen of het waar is.
Ik weet dat God van al zijn kinderen houd en hen dus ook werkelijk antwoord zal geven wanneer ze oprecht tot hem in gebed gaan.
Ik houd van jullie!
maandag 4 mei 2009
Het was een geweldige week. We hebben keihard gewerkt en met veel mensen kunnen spreken.
Zaterdag en zondag begonnen de fiets problemen weer en hebben we dus gisterenmiddag moeten lopen, maar dat maakt niet echt uit, het is alleen minder snel.
We hebben wat geweldige nieuwe onderzoekers gevonden. Een paar daarvan zijn zuster Wanabu en haar man Johan. Ze zijn nog niet getrouwd en hebben drie kinderen. Door alle drukte hebben we een beetje moeite gehad om ze een paar keer te bereiken, maar toen we van de week bij hen waren en de DVD van de herstelling bekeken, was de Geest overduidelijk aanwezig. Johan zei dat hij zo'n goed gevoel kreeg toen hij het eerste visioen zag, dat hij weet dat het waar is. Ook zijn vrouw heeft de Geest gevoeld en was afgelopen zondag samen met de kinderen in de kerk. Johan was er niet bij omdat hij ziek was. Maar zijn vrouw en kinderen hebben een goede tijd in de kerk gehad. Toen we 's avond nog even met Lucien langs kwamen waren ze erg blij over de kerk. We hebben kort nog even over het plan van zaligheid gesproken en toen een nieuwe afspraak gemaakt.
De gemeente Wanica is echt geweldig. We zijn nu al een aantal weken met het gemeentekoor bezig onder leiding van Elder Vernes en het gaat iedere keer weer beter klinken. Afgelopen zondag hebben we het eerste stuk van lofzang 58 ‘Dierbare Heiland’, zelf driestemmig gezongen. Het klink echt geweldig en de leden zijn er enthousiast over.
Afgelopen vrijdag was er een districts familiedag. Dit was erg leuk. We zijn daar een paar uurtjes geweest omdat alle zendeling uitgenodigd waren. We hebben wat onderzoekers meegenomen, maar het was erg leuk om de menens uit andere gemeenten te zien. Vooral vond ik het geweldig om weer even te spreken met Benjamin en Karlien en met zuster Landvreugd en de kinderen. Het was erg leuk om de andere leden van de gemeente Koewarasan te zien en het was een goed georganiseerde en leuke activiteit.
Groetjes,
Elder Croese